Onsen – gorące źródła w Nikkō

Onseny – potocznie nazywane gorącymi źródłami to naturalnie występujące w wyższych partiach japońskich gór zbiorniki wodne pochodzące ze źródeł cieplicowych. Są one jedną z ulubionych form wypoczynku Japończyków.

Spędziłem dwa dni w jednym z górskich ośrodków korzystając z tej wspaniałej dobroci natury. Onsen, do którego się wybrałem znajduję się w sąsiedztwie Nikko, kurort Kinugawa - Kawaji oddalony jest od Tokio o 160 km. Trasa przejazdu do ośrodka przebiega przez pasmo gór prefektury Tochogi, widoki zapierają dech w piersiach.

Hotel, w którym się zatrzymałem oferuje kilka basenów z górską gorącą wodą zarówno krytych wewnątrz budynku jak i otwartych na zewnątrz ośrodka. Onseny podzielone są na damskie i męskie. Przed wejściem do źródła należy się dokładnie umyć w sali znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie basenu, do zbiornika wchodzi się nago.

Osobiście wybrałem basen odkryty znajdujący się na zewnątrz budynku, relaksują kąpiel o północy pod gołym niebem nad rzeką daje wspaniałe doznania. Temperatura wody oscyluje w okolicach 42-52 stopni Celsjusza.

W hotelu podczas przyjazdu należy wybrać jukatę, która jest oficjalnym strojem noszonym na terenie hotelu zarówno w drodze do gorących źródeł jak i restauracji, w której podaję się znakomite, tradycyjne japońskie potrawy. Oferta hotelu wzbogacona jest o masaże, aromaterię i SPA.

Poniżej zdjęcia z mojego wyjazdu do Onsesu oraz adres strony internetowej ośrodka.

http://www.kinugawa-kawaji.jp/english/

Nikkō – Tamozawa Imperial Villa

Na terenie Nikko, w pobliżu Chramu Tōshōgū znajduję się letnia rezydencja cesarska – Tamozawa. Jest to willa obejmująca 106 pokoi wybudowana w 1899 roku łącząca architekturę epoki Edo i Meiji.

Rezydencja powstała przy użyciu części budynków rezydencji znajdującej się pierwotnie w Tokio wykorzystywanej przez rodzinę Tokugawa, pełniła ona funkcję  Pałacu Cesarskiego. Do Nikko została przemieszczona i powiększona, w obecnym kształcie pełniła rolę letniej rezydencji cesarskiej.

Tamozawa Imperial Villa to jedna z największych pozostałości drewnianych konstrukcji w Japonii, wnętrza rezydencji to ciekawa mieszanka stylów japońskich i zachodnich. Podłogi zostały wyłożone wykładziną, sufity zdobią rozbudowane żyrandole. Japońskie elementy wnętrza tworzą tradycyjne przesuwane drzwi z papieru oraz maty tatami. Ręcznie rzeźbione meble z kolekcji cesarskiej nadają szczególnego charakteru wnętrzom rezydencji.

Obecny rozmiar rezydencji to zaledwie jedna trzecia pierwotnej powierzchni. Zespół budynków wzbogacony jest o wewnętrzne ogrody a otacza je przepiękny ogród zewnętrzny.

Nikkō – Chram Tōshōgū

Po tygodniu nieobecności w Tokio właśnie wróciłem do domu. Tydzień spędziłem zwiedzając dwie prefektury – Gunma oraz Tochogi. W tej pierwszej spędziłem kilka dni u swojej japońskiej babci i ciotki, z miasta Maebashi udałem się do Nikko, w prefekturze Tochogi oddalonego od Tokio na północ o 128 km.

Nikko to miasto leżące na terenie Parku Narodowego, wśród  gór i rzek znajduję się uważany za najwspanialszy japoński zabytek – Chram Tōshōgū.

Decyzja o budowie mauzoleum na ternie Nikko zapadła w 1616 roku po śmierci Tokugawy Ieyasu, wielkiego sioguna. Zgodnie z  jego pośmiertnym życzeniem budowla była skromna a jej obecny kształt nadał jego wnuk Iemitsu, który w 1634 roku zapoczątkował budowę chramu.

Przy budowie nowego mauzoleum zatrudniono 15 000 rzeźbiarzy, malarzy i cieśli. Swoją pracą nadali oni wspaniały, bogato zdobiony, pozłacany 2,5 milionami złotych listków wygląd chramu. Budowle zdobią piękne detale oraz rzeźby i posągi. Najbardziej charakterystyczna w chramie płaskorzeźba  przedstawia trzy małpy - słynna triadę „Nie słuchaj zła, nie mów zła, nie patrz na zło”. Koszt budowy w przeliczeniu na dzisiejszą wartość oszacowano na setki miliony dolarów.

Na teren chramu prowadzi piękny most Shinkyō oraz pięciopiętrowa pagoda znajdująca się w pobliżu wejścia, została wybudowana w 1818 roku (rekonstrukcja zniszcząnej w 1650 roku podczas pożaru). Część budynków znajdujących się na terenie chramu została uznana za skarby narodowe i ważne zabytki kulturowe.

Dojazd do Nikko umożliwia pociąg zatrzymujący się na stacji Tobu Nikko oraz kręta droga prowadzona przez pasmo gór.